PRACA DOMOWA

Nieco przekornie do aktualnego trendu - widzę bardzo wielki i pozytywny cel pracy domowej . Zupełnie  niezwiązany z tym , w czym najczęściej korzyści z pracy domowej się widzi .
Ten cel , o którym mówię , jest najważniejszy dla mnie ,  dla moich dzieci , dla nas jako rodziny . Tym celem jest nauka zaspokajania swoich najważniejszych potrzeb , wybierania tego co jest dla nas ważne i mniej ważne , uniezależniania się od tego co mówią inni , bycia szczerym z samym sobą .
PRZYKŁAD 1 - potrzeba odpoczynku
Jeśli moja córka jest zmęczona - wybiera siebie . Pomimo możliwego niezadowolenia nauczyciela , a z moją wielką akceptacją . Szacun . Ja się tego nauczyłam dopiero niedawno . Że trzeba o siebie dbać , że nie można pozwalać żeby bateria nam całkiem padła . Potrafię odmówić i jestem pod wielkim wrażeniem , że moje dziecko też zaczyna to umieć . Że umie podejść do tematu w ten sposób , że "chętnie zrobię to co jest zadane , ale najpierw bezwzględnie muszę zadbać o siebie ".
PRZYKŁAD 2 - potrzeba rozwoju , samodecydowania , autentyczności
Jeśli moje dziecko realizuje swoje pasje - wybiera siebie , pomimo możliwego niezadowolenia nauczyciela . Szacun . Ja dopiero niedawno odkryłam , że nauka tego co jest pasją przynosi korzyści w każdej dziedzinie  życia - ona już to wie i potrafi wybrać swoją pasję zamiast rozwiązania pracy domowej . Szkoła jest środowiskiem , w którym występuje mniejszy lub większy przymus , w którym nie realizuje się swoich własnych planów i zamierzeń , tylko plany i zamierzenia zaplanowane za nas przez kogoś . Jak więc nauczyć sie odpowiedzialności za swoją życiową drogę ? Gdy moje dziecko wybiera swoje pasje to uczy się samo planować swoją drogę dojścia do celu w tym co rzeczywiście jest dla niej ważne  , i rezygnowania z rzeczy mniej istotnych na korzyść bardziej istotnych.
PRZYKŁAD 3 - potrzeba  wkładu w życie drugiego człowieka , potrzeba bycia wziętym pod uwagę, potrzeba więzi i autentyczności
Jeśli dzieje się coś ważnego w domu - ktoś ważny dla nas do nas przychodzi , musimy omówić coś istotnego  dla całej naszej czwórki , albo ktoś z nas ma słaby dzień i prosi innych o pomoc w jakimś zadaniu , tak żeby sam mógł odpocząć - moja córka wybiera to co jest dla niej ważniejsze . Szacun . Ja do niedawna bym wybrała pracę domową , albo skończenie pracy za wszelką cenę . Nawet za cenę zdrowia , nawet za cenę braku pomocy bliskiej osobie . Albo raczej zrobiłabym obie rzeczy na raz za cenę całkowitego rozładowania własnych akumulatorów . Nie przyszło by mi do głowy to , że ktoś mnie zrozumie . Moje dziecko nadal ma wiarę w to , że nauczyciel zrozumie , że są rzeczy ważniejsze niż trzy kserówki do wypełnienia . A przede wszystkim ma wiarę w to , że jeśli nie zrozumie jej nikt "z zewnątrz"  , to zrozumieją ją bliscy .
PRZYKŁAD 4 - potrzeba radości i samorozwoju 
Jeśli praca domowa sprawia mojemu dziecku frajdę , jeśli moje dziecko czuje , że ta praca jest czymś co je wzbogaca , jeśli moje dziecko widzi w pracy domowej sens , wybiera zrobienie jej . Samo - bo z naszej strony przymusu brak . Moja córka potrafi zdecydować , która praca domowa ma pozytywny wpływ na jej mózg  . Pomimo nieznajomości neurobiologii - po prostu coś ją wciąga albo nie . Albo znajduje w czymś radość albo nie . Jeśli nie - to ja wiem , że robienie tego po prostu nie ma sensu . I ona też to wie . I nie chodzi tu o temat pracy , bo nikt z nas nie wie które umiejetności kiedyś mu się przydadzą  . Chodzi o to jak ciekawa jest ta praca , czy powoduje "przebudzenie" i sprawia radość czy jest zabawą . Bo tylko wtedy to co robimy zostaje w naszej głowie - tylko gdy nasz mózg sie cieszy z tego co robi .
PRZYKŁAD 5 - potrzeba ruchu , powietrza , kontaktu z innymi , kontaktu z naturą i potrzeba zabawy
Moje dzieci ( 8 i 4 lata ) bawią się bardzo dużo . Bawią się zabawkami i bawią się brodząc w kałużach i wisząc na drabinkach . Szczególnie gdy pogoda zaczyna zachęcać do wyłaniania się z domowych czeluści drugą połowę dnia spędzamy na dworze . Kopiemy ogródek , wywozimy razem to co zagrabiliśmy na kompost , sadzimy , pielimy ( raczej ja;) ) , mnóstwo jeździmy na rowerach , chodzimy na spacery , gadamy . Dzień bez dworu jest dniem straconym . Jeśli moja córka nie wybiera pracy domowej tylko idzie na dwór to nie robi tego z lenistwa , olewactwa , głupoty czy gwizdania na autorytety tylko spełnia jedną ze swoich ważniejszych potrzeb . Mówi "nie" jednej rzeczy , ale to znaczy tylko tyle co "tak" dla innej , w danej chwili ważniejszej .


Na początku córczanej szkoły  bardzo silnie wchodziłam w rolę , którą całe życie trenowałam - jest praca domowa trzeba zrobić . Kompletnie mi się to jednak nie zgadzało z tym w co wierzę - potrzebami , brakiem przymusu , wolnością . Ale 30letni trenng sprawił , że gdzieś w głębi duszy czułam przed tymi pracami respekt . A potem mi się poukładało - nigdy nie postawię na jednej szali prac domowych i szkoły , a na drugiej mojego związku z dziećmi . Jeśli będą potrzebowały pomocy w odrobieniu zawsze pomogę . Będe pytać - czy dziś jest coś do zrobienia . Ale nie powiem - musisz odrobić prace domową . Na pewno nie będę za nią odpowiedzialna , i nie będę czuła przed nią respektu . Szczególnie gdy nie angażuje , tak żeby coś po zrobieniu jej zostało w głowie . Badań nad brakiem efektywności prac domowych jest mnóstwo . Ale ja chcę przede wszystkim , żeby moje dzieci  w domu miały dom , a nie edukację domową po edukacji szkolnej . Żeby czuły , że ja wierzę , że ich wybór podyktowany jest ważnymi dla nich względami . Żeby umiały wybierać - nawet pod pewną presją - to co jest dla nich najważniejsze . W tym chcę je utwierdzać : jesteście ważne - bądźcie ważne dla siebie . Ważny jest Wasz odpoczynek , pasje , gotowość do nauczenia się pewnych rzeczy we własnym tempie . I ja biorę na klatę to , że być może zdacie egzamin szósto czy tam iloś klasisty gorzej niż Ci którzy byli zmuszeni ślęczeć nad lekcjami zamiast ganiać na bosaka po śniegu . Ale wiem , że będziecie miały pasję i siłę żeby walczyć o to co sobie wymarzycie, wtedy kiedy przyjdzie na to czas :)

ps. Jak dotąd większość prac domowych  zostało przez córczę zrobionych -  z mniejszym , lub wiekszym  poślizgiem . Nie miałam w tym udziału zachęcającego.